เสียใจกับการลงทุนที่เสียไปเยอะในการทำซูชิบอกได้เลยว่าหลักแสน  แต่ถ้าเราไม่ล้ม  เราก็จะไม่รู้ว่าเป็นยังไง  ไม่งั้นก็คงไม่ได้เจอกับหมูปิ้งนมสด  ตอนแรกเดียร์เองยังไม่ได้มาขายหมูปิ้งนมสดและยังไม่อยากทำอะไรแต่ก็มองๆหางานอย่างอื่นไว้เพราะลงทุนไปแล้วเสียดายมันต้องทำต่อ   ก่อนหน้าที่จะมาขายหมูปิ้งนมสดเห็นเพื่อนที่บ้านขาย  ได้วันละ  500 ไม้  แต่เพื่อนขายเช้า- เย็น  คิดดูสิค่ะว่าได้กำไรมากขนาดไหน  ไหนจะกำไรจากข้าวเหนียวอีก  เห็นเพื่อนบอกว่ามีเงินทำบ้าน  ผ่อนรถ  ใช้หนี้  และรอลูกคลอดได้สบาย  เดียร์เองก็เริ่มที่จะสอบถามเกี่ยวกับกำไรในแต่ละไม้ที่จะได้รับ   และก็เอามาเปรียบเทียบกับหมูปิ้งนมสดคะ   พอเอามานั่งคิดและหักลบ  ต้นทุนกำไรแล้ว  มันต่างกับการทำซูชิเยอะมากๆ  ทั้งลงทุนน้อยกว่า  กำไรต่อไม้  อุปกรณ์ก็ไม่ยุ่งยาก  กลุ่มคนกินก็กว้างมากๆด้วยค่ะ  จึงทำให้เดียร์ตัดสินใจขายหมูปิ้งนมสด 
ทำได้วันแรกๆไม่รู้จะไปขายหมูปิ้งนมสดตรงไหน  พอดีว่าเลยลองหน้าแฟลตตำรวจเพราะมีเด็กและลูกๆตำรวจไปโรงเรียนตอนเช้าด้วยค่ะ    วันแรกขำมากๆ  ขายได้ 30 ไม้ แต่ก็ดีใจแล้วค่ะ  แต่เดียร์เองก็ขายเช้าเย็นนะค่ะ  ไม่กี่วันหมูที่สั่งมาก็หมด เริ่มแรกลองสั่งมา 3 แพ็คขอพี่เขาให้ส่งให้ค่ะ  เพราะลงทุนกับเตาย่างอินฟาเรด  และอื่นๆก็เกือบ 10,000  เงินเดียร์ตอนนั้นติดลบค่ะทำเท่าที่มี   พอต่อมาก็เริ่มหาที่ลงใหม่  ลองไปหาที่ในตลาดสด  เห็นมีแต่หมูปิ้งไม้ละ  5 บาท เขาทำเองคะดูแล้วไม่น่าทานเลยเพราะเขาใช้มือสดๆ  ที่ไม่ใส่ถึงมือยางมานั่งเสียบ  เดียร์ก็คิดไปถึงตอนเขา  เข้าห้องน้ำตอนเช้ากินไม่ลงเลยค่ะ  แล้วมีลูกอ่อนๆอีก  คราวนี้ทำให้เราไม่กล้ากินเลย  ตัดสินใจลองเอาไม้ 10 บาทมาแข่ง  เพราะคิดว่าหมูปิ้งนมสดของเราสะอาดและอร่อยนุ่มกว่าแน่นอน  ก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆค่ะ  เดียร์กับแฟนช่วยกันขายหมูปิ้งนมสดตอนเช้าช่วง  ตี  5 และตอนเย็น  บ่าย  2 โมงครึ่งก็ออกมาขายค่ะได้วันละ  3 แพ็ค คือ  300 ไม้  กำไรจากข้าวเหนียวด้วยค่ะ  กำไรวันละ  1,300-1,500  บาทเลยค่ะ  วันไหนที่มีตลาดนัดเช้า  วันนั้นขายไม่ทันลูกค้าก็สั่งไว้ค่ะ